Żaługa żółtoskrzydła (Tremex fuscicornis)

Żaługa żółtoskrzydła (Tremex fuscicornis). Jest to owad z rzędu błonkoskrzydłych. Samica składa jaja do drewna usychających lub chorych drzew liściastych (buków, brzóz, topoli). Larwa wygryza w drewnie chodniki, wewnątrz których rośnie symbiotyczny grzyb wprowadzany przez samicę podczas składania jaj. Przepoczwarzenie następuje również w drewnie. Na zdjęciach samica tego gatunku.

Łanocha pobrzęcz (Oxythyrea funesta)

Łanocha pobrzęcz (Oxythyrea funesta). Kiedyś chrząszcz ten był bardzo rzadki, spotykany jedynie w Karpatach. Z biegiem czasu zasięg jego występowania zaczął się jednak powiększać, prawdopodobnie w wyniku ocieplenia klimatu.
Dorosłe owady obserwować można na kwiatach od maja do sierpnia. Żywią się pyłkiem, nektarem oraz płatkami kwiatów. Chrząszcz podczas żerowania jest spokojny i mało płochliwy.
Larwy mają około 3 cm i żyją pod ziemią, gdzie odżywiają się korzonkami różnych roślin.

Rączyca Gymnosoma

Gymnosoma - rodzaj małych i średniej wielkości rączyc z podrodziny Phasiinae.

Poszczególne gatunki są bardzo trudne do rozróżnienia, także na podstawie zdjęć. W Polsce występuje 8 gatunków z tego rodzaju.

Odwłok niemal kulisty, zwykle pomarańczowy z czarnymi plamami na tergitach, które u samców są na ogół małe i kuliste, u samic większe, o nieregularnym kształcie. Plamki na odwłoku mogą czasem szeroko się rozlewać i wówczas odwłok staje się niemal całkowicie czarny.

Rączyce występują na łąkach, w ogrodach, na skrajach lasów, polanach, w parkach - od maja do września.

Imago odżywia się nektarem i pyłkiem kwiatów.

Larwy są parazytoidami pluskwiaków z rodziny tarczówkowatych, np. zieleniaków odorków czy wtyków straszyków.Samice składają jaja na pluskwiakach. Wylęgające się larwy pasożytują w ciele pluskwiaków. Gdy są gotowe do przepoczwarzenia, opuszczają swego gospodarza (nie pozbawiając go życia) i przeobrażają się w glebie.

Podrodzina Phasiinae, do której należą Gymnosoma jest najbardziej prymitywna wśród rączycowatych. Samice nie mają możliwości przechowywania w swoim ciele zapłodnionych jaj przechodzących pierwszy etap rozwoju zarodkowego, zatem lokują nierozwinięte embriony bezpośrednio na ciele owada-gospodarza lub wprowadzają je częściowo lub całkowicie do wnętrza jego ciała. Jaja dojrzewające na zewnątrz żywiciela pozostają zagrożone przez kilka dni i mogą odpaść lub ulec usunięciu przez gospodarza.

Na zdjęciu samiec tego gatunku.

Skoczogonki (Collembola)

Skoczogonki (Collembola) – rząd stawonogów z grupy skrytoszczękich, siostrzanej dla owadów. Opisano około 8 tysięcy gatunków, z których w Polsce występuje około 300. Rzeczywista różnorodność tej grupy jest jednak zdecydowanie większa, może nawet przekraczać 50 tysięcy gatunków.

Skoczogonki, ze względu na niewielkie rozmiary, są trudno zauważalne. Mnie udało się dotąd sfotografować jednego: