Pszczoła miodna (Apis mellifera) jest gatunkiem owada błonkoskrzydłego z rodziny pszczołowatych (Apidae). Pszczoły miodne zbierają nektar i pyłek kwiatów i w ten sposób zapylają rośliny owadopylne. Na trzeciej parze odnóży znajdują się koszyczki służące do przenoszenia pyłku. Do produktów pszczół miodnych należą m.in. miód i wosk.
Narządy rozrodcze samic uległy modyfikacji, w której wyniku powstał narząd obronny – żądło. Znajduje się ono na końcu odwłoka i może zostać przez zagrożonego owada wprowadzone do ciała innego zwierzęcia. Żądlenie bezkręgowców o miękkim ciele nie przynosi żądlącej pszczole większych szkód, natomiast użądlenie większego zwierzęcia (kręgowca) kończy się śmiercią pszczoły. Królowe-matki również posiadają żądło, używają go jednak tylko do walk z innymi matkami.
Rój pszczeli składa się z królowej-matki, robotnic oraz trutni. Każda rodzina buduje gniazdo złożone nawet z 50 tysięcy osobników.
Pszczoły przechodzą przeobrażenie zupełne, to znaczy z jaj wylęgają się larwy (czerw), a te przekształcają się w nieruchomą poczwarkę. Dopiero z poczwarki wykluwa się postać dorosła (imago). Larwy są karmione miodem i mleczkiem. Larwy, które mają się przeistoczyć w robotnice i samce, karmione są mleczkiem tylko 3 dni, natomiast larwy-królowe karmione są mleczkiem do samego przeistoczenia w poczwarkę.
Pszczoły porozumiewają się ze sobą za pomocą tańca. Sposób w jaki tańczą wskazuje im gdzie znajduje się obfitość pokarmu.
Zdjęcia przedstawiają pszczoły-robotnice, a ostatnie zdjęcie rój pszczeli.
