Omacnica złotowianka, płomienka złotowianka (Pyrausta aurata) jest motylem z rodziny wachlarzykowatych (Crambidae). Jest to gatunek pospolity najczęściej występujący na łąkach, polanach, ugorach w okolicach zbiorników wodnych i w ogrodach. Okres lotu imago od kwietnia do sierpnia. Rozpiętość skrzydeł 16-20 mm. Żywi się nektarem. Gąsienice żerują głównie na roślinach jasnotowatych (lebiodki, macierzanki, mięty).
Ostatnie zdjęcie przedstawia gąsienicę tego motyla.
Skrótka alpejska (Aulops alpina) to górska wojsiłka o stosunkowo słabo plamkowanych skrzydłach. Występuje głównie w górach (na południu Polski). Długość ciała ok. 10 mm. Aktywna od maja do sierpnia. Żywi się głównie martwymi owadami oraz spadzią i nektarem.
Wojsiłka pospolita (Panorpa communis) to europejski gatunek owada z rzędu wojsiłek. Imago ma smukłą budowę, długie odnóża, dwie pary skrzydeł z licznymi żyłkami, aparat gębowy wydłużony, odwłok wydłużony, u samic na końcu zwężony i rurkowaty, u samców zakończony kleszczowatymi wyrostkami (przypomina kolec jadowy skorpiona) służącymi do przytrzymania samicy podczas kopulacji. Długość ciała tego owada wynosi do 20 mm, a rozpiętość skrzydeł do 30 mm. Osobniki dorosłe można obserwować od maja do września. Wojsiłki odżywiają się nektarem kwiatów, drobnymi, chorymi lub martwymi owadami. Lubią środowiska wilgotne. To odważny owad, który odwiedza sieci pajęcze, aby podkradać pająkom i zjadać złowione w sieci owady. Często zjada martwe owady – niczym sęp. W czasie zalotów samce ofiarowują samicom kulinarne „przysmaki”.
Na zdjęciach samiec, samica i kopulująca para.
Wójek okazały (Empis tesselata) jest pospolitym i bardzo licznym owadem z rodziny Wójkowatych. Długość jego ciała wynosi 9-13 mm. Aktywny jest od maja do sierpnia. Najczęściej spotkać go można na polanach, w parkach, ogrodach skrajach lasów i drogach leśnych. Larwy i imagines są drapieżnikami. Dorosłe osobniki czasem piją nektar kwiatowy. Ciekawostką jest, że samice nie dopuszczają do zbliżenia, jeśli nie zostaną przekupione smakowitym prezentem.
Rozpucz lepiężnikowiec (Liparus glabrirostris) to największy przedstawiciel rodziny ryjkowcowatych występujący w Polsce. Osiąga on długość 21 mm. Samice rozpucza są zwykle większe od samców. Osobniki dorosłe można spotkać w dzień od kwietnia do lipca. Żywią się głównie lepiężnikami. Larwy żerują w kłączach roślin selerowatych i astrowatych. Chrząszcz ten występuje głównie w górach. Porusza się bardzo wolno. Zaniepokojone chrząszcze udają martwe.
Zmróżka ośmioplamka (Cryptocephalus octopunctatus) to chrząszcz z rodziny stonkowatych.Jest dość pospolity. Długość ciała wynosi 5-6 mm. Preferuje tereny wilgotne. Najczęściej spotykany na skrajach lasów i ogrodów. Aktywny od maja do sierpnia. Żywi się głównie liśćmi i młodymi pędami olch, wierzb, leszczyn i głogów.
Zmorsznik czerwony (Stictoleptura rubra) to chrząszcz z rodziny kózkowatych. Długość ciała 10-21 mm. Przedplecze u samca czarne, a pokrywy żółte lub żółtobrunatne, u samicy przedplecze czerwone (rzadko czarne), a pokrywy czerwone. Larwy żyją w martwym drewnie sosny, ale do ich rozwoju i osiągnięcia dojrzałości wymagana jest suplementacja diety przez grzyby. W lasach uważany jest za gatunek pożyteczny, ponieważ przyśpiesza obieg materii w przyrodzie. Dorosłe osobniki najczęściej widywane są na kwiatach roślin selerowatych (prawdopodobnie żywią się ich pyłkiem). Na zdjęciach samiec i samica tego gatunku.
Czubatka europejska, czubatka, sikora czubatka, sikora czubata (Lophophanes cristatus) to gatunek niewielkiego ptaka z rodziny sikor. Długość jej ciała wynosi ok. 12 cm a rozpiętość skrzydeł 20 cm. Masa ciała osiąga 10-12 g. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony. Najczęściej przebywa w koronach drzew iglastych. Żyje przeciętnie 5 lat. Sikora ta jest dziuplakiem. Co roku drąży nową dziuplę w spróchniałym pniu. Tworzone pary są monogamiczne. Ptaki te mają 1-2 lęgów w ciągu roku. Żywi się głównie owadami i ich larwami. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
