Modraszek dafnid (Polyommatus daphnis)

 Modraszek dafnid (Polyommatus daphnis) to motyl dzienny z rodziny modraszkowatych. Rozpiętość skrzydeł od 33 do 37 mm. Lubi suche stanowiska stepowe, nasłonecznione zbocza, nasypy kolejowe, ubogie murawy, kamieniołomy i ekstensywnie użytkowane pastwiska. W Polsce występuje głównie w południowo-wschodniej części kraju.

Wykształca jedno pokolenie w roku (od lipca do połowy sierpnia). Rośliną żywicielską jest cieciorka pstra. Jaja składane są pojedynczo na roślinach w pobliżu cieciorek, ale nigdy na nich samych. Stadium poczwarki trwa 3-4 tygodnie.

Na zdjęciu samiec i samica. Drugie zdjęcie przedstawia kwiat cieciorki pstrej (Securigera varia).

Żerdzianka sosnówka (Monochamus galloprovincialis)

 Żerdzianka sosnówka (Monochamus galloprovincialis) to chrząszcz z rodziny kózkowatych. Długość ciała 12-25 mm (bez czułków). Czas lotu od maja do przełomu sierpnia i września. Larwy żerują w drewnie sosen, rzadziej świerków i modrzewi. Dorosłe osobniki odżywiają się  igłami i korą młodych pędów sosny. Między żerdziankami często dochodzi do walk, samice walczą z samicami, a samce z samcami.

Ostrokrywka nieparka (Oxymirus cursor)

 Ostrokrywka nieparka (Oxymirus cursor) – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych. Występuje głównie na południu Polski, na podgórzu i w górach. Wymiary: 15 - 30mm. Czas lotu od maja do sierpnia. Dorosłe osobniki żywią się pyłkiem. Larwy żerują w zmurszałych sosnach, świerkach i jodłach.

Na zdjęciu samica; samce są nieco węższe i jednolicie ubarwione.

Skrzypionka zbożowa (Lema melanopus)

Skrzypionka zbożowa (Lema melanopus) to owad z rodziny stonkowatych. Chrząszcze skrzypionki zbożowej mają zielonkawe lub niebieskawe pokrywy skrzydeł o metalicznym połysku. Przedplecze i nogi mają czerwone (czerwonordzawe). Stopy i 11-członowe czułki są czarne. Długość ciała wynosi 4–5 mm. Przepoczwarczenie larw skrzypionki zbożowej odbywa się w glebie w kokonach na głębokości do 5 cm.

Szkodliwość chrząszczy skrzypionek żerujących na liściach zbóż polega na niszczeniu tkanki miękiszowej liści, w wyniku czego powstają wyraźne, podłużne otwory wzdłuż nerwów w różnych partiach liścia. Szkody wyrządzane przez chrząszcze nie mają znaczenia gospodarczego. Stadium szkodliwym o znaczeniu gospodarczym są larwy, które niszczą górną epidermę (skórkę) liścia i tkankę miękiszową, natomiast skórka dolna pozostaje nieuszkodzona. Po pewnym czasie dolna skórka blaszki liściowej zasycha i bieleje. W wyniku żerowania skrzypionek liście zbóż zabrudzone są lepką substancją i kałem larw. Najgorsze jest to, że larwy powodują największe uszkodzenia na najważniejszych liściach – podflagowym i flagowym.