Nartnik duży (Gerris lacustris) to gatunek półwodnego pluskwiaka z rodziny nartnikowatych. Osiąga wielkość 8-10 mm. Jest często spotykany na powierzchniach wód stojących. Sunie on po wodzie, wykorzystując jej napięcie powierzchniowe. Odnóża nartników pokryte są niezwilżanymi włoskami, dlatego błonka powierzchniowa wody nie ulega przerwaniu, lecz ugięciu.
Nartnik jest drapieżnikiem żywiącym się przede wszystkim owadami, które spadły do wody. Poluje on także na wodne bezkręgowce (np. larwy i poczwarki komarów, rozwielitki), które podpływają do powierzchni zbiornika. Wbija w ofiarę kłujkę i wysysa z niej płyny ustrojowe. Nartniki potrafią zlokalizować swoją ofiarę, a nawet określić jej potencjalną wielkość dzięki specjalnym receptorom znajdującym się na ich odnóżach, które wyczuwają fale na powierzchni wody wytworzone przez szamoczące się po upadku owady.
W warunkach polskich nartniki budzą się z zimowego odrętwienia pod koniec marca lub kwietniu i na ten czas przypada ich okres godowy. Jedna samica składa około 20 jaj. Larwy, będące miniaturami osobników dorosłych, wylęgają się po około 4 tygodniach. W ciągu roku pojawiają się dwa nowe pokolenia nartników, przy czym pierwsze pokolenie nie umie latać i całe życie spędza na wodzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz