Pszczolinka ruda (Andrena fulva) to jeden z gatunków pszczół samotnic. Jak u pozostałych pszczół samotnic, samica zakłada osobne gniazdo w którym składa jaja i zaopatruje je w pokarm. Bywa wykorzystywana jako owad zapylający rośliny uprawne. Nie produkuje miodu. Wielkością zbliżona jest do robotnicy pszczoły miodnej. Samce są zwykle mniejsze. Całe ciało samicy porośnięte jest długimi pomarańczowymi włoskami – aż do krwiście czerwonych.
Rozwój od jaja do osobnika dorosłego trwa około 3 miesięcy. W tym okresie z jaj (złożonych w kopcach ziemnych) wykluwają się larwy i rozpoczynają intensywne żerowanie. Ich jedynym pokarmem jest otoczka jaj oraz pyłek i nektar zgromadzony przez matkę.
Gniazda zakładane są w ziemi, na ścieżkach, trawnikach czy skarpach. Tunele mają średnice 9 mm, natomiast komórki larwalne usytuowane są do 50 cm pod ziemią. Każda samica wykopuje własne gniazdo – tunel ziemny, lub wykorzystuje tunel wykonany przez własną matkę. Samica wypełnia komorę nektarem i pyłkiem, a następnie składa jajo. Komorę szczelnie zamyka wydzieliną z gruczołu Dufours’a. Z ziemi dodatkowo formuje korek zatykający wejścia do gniazda, a tym samym zabezpiecza przed pasożytami.
Aktywność życiową pszczolinka ruda rozpoczyna w połowie marca, a wylot może być rozciągnięty w czasie aż do początku czerwca. W cyklu rozwojowym występuje tylko jedno pokolenie w roku.
Pszczolinki rude osiągają pełną aktywność metaboliczną w niższych temperaturach, a ponadto są w stanie odwiedzić o wiele więcej kwiatów w trakcie jednego lotu niż pszczoła miodna. Jeden lot po pokarm trwa około 60 minut. Owady zbierają zarówno pyłek jak i nektar. W poszukiwaniu pokarmu pszczolinka oddala się maksymalnie 250 metrów od swojego gniazda.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz