Dzięcioł średni (Dendrocoptes medius)

Dzięcioł średni (Dendrocoptes medius) to gatunek średniego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae). W polsce jest to nieliczny ptak lęgowy. Spotkać go można w całym kraju, prócz wyższych gór. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony (samica ma jedynie mniej kontrastową, krótszą i mniej odgraniczoną od czarnej potylicy, czapeczkę). Długość ciała 19-22 cm. Rozpiętość skrzydeł 29-39 cm. Zamieszkuje głównie stare drzewostany dębowe, bukowe, olchowe, także stare parki, zawsze z martwymi lub obumierającymi drzewami.

Dziób dość słaby, dziuplę wykuwa w martwym lub obumierającym konarze drzewa liściastego na różnej wysokości (1-4 m). Samica składa 4-8 białych jaj. Wysiadywanie (oboje rodziców) 11-14 dni. Młode opuszczają dziuplę po 20-26 dniach. Żywi się owadami, ich larwami i poczwarkami oraz pajęczakami zbieranymi z powierzchni kory i liści.

Oskardzik korzeniowy (Liophloeus tessulatus)

Oskardzik korzeniowy (Liophloeus tessulatus) to pospolity chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych. osiąga wielkość 7-11 mm. Spotkać go można od końca kwietnia do początku lipca. Występuje ma terenie całego kraju w zaroślach, na skrajach lasów, łąkach, ugorach, brzegach cieków wodnych, w ogrodach i parkach. Imagines i larwy żerują najczęściej na mikołajkach polnych, lubczykach, ostach, świerząbkach, arcydzięgielach i podagrycznikach.

Zorzynek rzeżuchowiec (Anthocharis cardamines)

Zorzynek rzeżuchowiec (Anthocharis cardamines) to gatunek motyla dziennego z rodziny bielinkowatych (Pieridae). Rozpiętość skrzydeł 35-40 mm. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. U samca po obu stronach przedniego skrzydła, w przedniej części pomarańczowa plama. Owady dorosłe można spotkać od połowy kwietnia do połowy czerwca. Gąsienice żerują w czerwcu i lipcu. Podstawowymi roślinami żywicielskimi gąsienic są rośliny z rodziny kapustowatych takie jak rzeżucha łąkowa, czosnaczek pospolity, wieżyczka gładka czy stulisz lekarski.

Dwa pierwsze zdjęcia przedstawiają samicę, a trzy ostatnie samca tego gatunku.

Lecicha południowa (Orthetrum brunneum)

Lecicha południowa (Orthetrum brunneum) to gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Jest gatunkiem wędrownym od końca XX wieku rozszerzającym swój zasięg,  prawdopodobnie na skutek ocieplenia się klimatu. Spotykana jest obecnie w całej Polsce, jednak znana tylko z nielicznych stanowisk. Osobniki dorosłe latają od czerwca do sierpnia. Zasiedla głównie wywierzyska i płytkie cieki z nich wypływające. Rozwój larwalny trwa 2-3 lata.

Na zdjęciach samiec tego gatunku.

Osmyk ryjkowcowiec (Cerceris quadrifasciata)

Osmyk ryjkowcowiec (Cerceris quadrifasciata) to gatunek błonkówki z rodziny grzebaczowatych. Ma czarne, wyraźnie punktowane ciało. Odwłok z nie przerywanymi żółtymi pasami, czułki bliżej nasady ciemnoczerwone. Samicę od samca najłatwiej odróżnić po innej kolorystyce twarzy.

Pospolity w całym kraju. Osiąga wymiary 9-12 mm. Czas lotu od maja do sierpnia. Żywią się pyłkiem i nektarem. Larwom samice przynoszą ryjkowce, głównie z rodzajów Phyllobius i Polydrusus (stąd nazwa).

Na drugim zdjęciu widok na twarz samca tego gatunku.

Biegacz gładki (Carabus glabratus)

Biegacz gładki (Carabus glabratus) to gatunek dużego chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Carabinae. Osiąga zazwyczaj 23–30 mm długości. Żyje na podmokłych terenach pod liśćmi, torfem lub korą. Poluje na inne owady, pająki, ślimaki oraz dżdżownice. Na terenie Polski pospolity, objęty częściową ochroną. Złapany w rękę może dotkliwie ugryźć, a ponadto opluć sokami trawiennymi. Jest biegacz owadem pożytecznym - zjada wiele szkodników upraw i lasów.

Krzyżak łąkowy (Araneus quadratus)

Krzyżak łąkowy (Araneus quadratus) to gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych. Jego ciało osiąga długość ok. 25 mm (samce do 8 mm). Krzyżak łąkowy żyje na obrzeżach lasów, w zaroślach, parkach itp. Cechuje go duża zmienność ubarwienia. Samica ma kulisty odwłok, samiec bardziej wydłużony. Buduje duże, okrągłe sieci, ale na ofiary czeka w ukryciu. Zimują kokony. Samica broni do jesieni kokonów. Potem ginie. Młode pająki rodzą się w maju. To jeden z największych naszych pająków. Jeden osobnik może w ciągu swojego życia zmieniać ubarwienie ciała. Ostatnie zdjęcie przedstawia samca tego gatunku.

Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata)

Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) to chrząszcz z rodziny stonkowatych. Jest pospolitym szkodnikiem upraw ziemniaków; żeruje na ich liściach, kwiatach i łodygach. Pokrywy skrzydeł tego chrząszcza mają barwę kremową z 10 czarnymi paskami. Stonka po raz pierwszy została opisana przez amerykańskiego entomologa Tomasza Soya w roku 1824.

Do Europy zawleczona została prawdopodobnie wraz z importowaną żywnością. W roku 1876 odkryto stonkę w niemieckiej Bremie. Na terenach polskich pojawiła się prawdopodobnie w ostatnich latach okupacji (1944 r.), wraz z ziemniakami sprowadzonymi z Niemiec dla wojsk okupacyjnych.

Samica wiosną składa 400-2000 jaj (od maja do lipca) na spodzie liści ziemniaczanych. Z jaj rozwijają się cztery pokolenia larw-gąsienic, przechodzących trzykrotne linienie. Ostatnie stadium larwy schodzi do gleby na niewielką głębokość i po okresie 2-3 tygodni przekształca się w dojrzałego chrząszcza. Na okres zimy chrząszcze schodzą na głębokość 15-25 cm w głąb ziemi.

Dwa ostatnie zdjęcie przedstawiają larwy tego chrząszcza.