Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) to chrząszcz z rodziny stonkowatych. Jest pospolitym szkodnikiem upraw ziemniaków; żeruje na ich liściach, kwiatach i łodygach. Pokrywy skrzydeł tego chrząszcza mają barwę kremową z 10 czarnymi paskami. Stonka po raz pierwszy została opisana przez amerykańskiego entomologa Tomasza Soya w roku 1824.
Do Europy zawleczona została prawdopodobnie wraz z importowaną żywnością. W roku 1876 odkryto stonkę w niemieckiej Bremie. Na terenach polskich pojawiła się prawdopodobnie w ostatnich latach okupacji (1944 r.), wraz z ziemniakami sprowadzonymi z Niemiec dla wojsk okupacyjnych.
Samica wiosną składa 400-2000 jaj (od maja do lipca) na spodzie liści ziemniaczanych. Z jaj rozwijają się cztery pokolenia larw-gąsienic, przechodzących trzykrotne linienie. Ostatnie stadium larwy schodzi do gleby na niewielką głębokość i po okresie 2-3 tygodni przekształca się w dojrzałego chrząszcza. Na okres zimy chrząszcze schodzą na głębokość 15-25 cm w głąb ziemi.
Dwa ostatnie zdjęcie przedstawiają larwy tego chrząszcza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz