Darownik przedziwny (Pisaura mirabilis)

Darownik przedziwny (Pisaura mirabilis) to gatunek pająka z rodziny darownikowatych. Pospolity w całej Polsce. Żyje do około dwóch lat. Samice osiągają do 13 mm długości, a samce 11 mm. Lubi miejsca nasłonecznione. Często można go zauważyć na niskich roślinach i krzewach. Żywi się drobnymi owadami. Nie buduje sieci, lecz poluje aktywnie.

Darownik przedziwny ma charakterystyczne zaloty – najpierw samiec napełnia nogogłaszczki nasieniem, następnie zabija muchę i oplata ją delikatnie pajęczyną. Gdy to uczyni, szuka gotowej do kopulacji samicy, a kiedy ją odnajdzie, ofiarowuje jej muchę (stąd jego polska nazwa), by odwrócić jej uwagę. Kopulacja trwa około godziny. Jaja samica składa do kokonu, który nosi ze sobą przez dwa tygodnie. Przed wykluciem się młodych samica składa kokon w pajęczynie i pilnuje pajączków.

Na trzecim zdjęciu samica z kokonem.

Rusałka kratkowiec (Araschnia levana)

Rusałka kratkowiec (Araschnia levana) to jeden z najmniejszych motyli z rodziny rusałkowatych. Rozpiętość skrzydeł 28-34 mm. Owady dorosłe można spotkać w maju (pokolenie wiosenne), a następnie w lipcu i sierpniu (pokolenie letnie). Imago żywi się nektarem kwiatów roślin z rodziny selerowatych.

Zielonkawe, owalne jaja są składane przez samice w kolumienkach na dolnej stronie liści pokrzywy. Gąsienice żerują od czerwca do września. Rośliną żywicielską jest pokrzywa zwyczajna. Poczwarka jest formą zimującą. Przepoczwarczenie następuje pod liśćmi pokrzyw, poczwarki wiszą głową w dół.

U rusałki kratkowiec występuje wyraźny dymorfizm sezonowy - dwa pokolenia (wiosenne oraz letnie) z różnym ubarwieniem. Występują także formy pośrednie. Na pierwszym zdjęciu forma wiosenna, a na drugim forma letnia tego motyla.

Wilga zwyczajna (Oriolus oriolus)

Wilga zwyczajna, wilga (Oriolus oriolus) to gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny wilgowatych. Jest średnio licznym ptakiem lęgowym niżu. Unika wyższych terenów górskich. To jeden z najbarwniejszych ptaków spotykanych w kraju. W Polsce przebywa krótko – od maja do września.

Wilga jest nieco większa od szpaka. Długość ciała ok. 23 cm, rozpiętość skrzydeł 44-47 cm. Obie płci są podobnej wielkości, choć różnią się barwą.

Najczęściej widuje się wilgi w czasie przelotów między lasami lub sadami. Zwykle przebywa wysoko w koronach drzew, jest bardzo płochliwa i trudna do zaobserwowania. Swoją obecność zdradza śpiewem – jest to charakterystyczne, melodyjne, fletowe gwizdanie. Śpiewa często wtedy, gdy zanosi się na deszcz, czyli zwiększa się wilgotność powietrza. Żywi się głównie owadami i ich larwami oraz poczwarkami. Pod koniec lata wilgi zjadają różne mięsiste jagody. Widoczna na zdjęciach samica zawitała na moją działkę skuszona owocami borówki wysokiej, dzięki czemu udało mi się ją "ustrzelić".

Strangalia przepasana (Stenurella bifasciata)

Strangalia przepasana (Stenurella bifasciata) to gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych. Gatunek pospolity najczęściej spotykany na łąkach, ugorach, murawach kserotermicznych. Długość ciała 7-10 mm. Aktywność od czerwca do sierpnia. Imago odżywia się pyłkiem kwiatowym. Larwy żerują w drewnie.

Na pierwszym zdjęciu samica, a na drugim samiec i samica tego gatunku.

Oblaczek granatek (Amata phegea)

Oblaczek granatek (Amata phegea) to motyl z rodziny mrocznicowatych (Erebidae). Motyle dorosłe żywią się najczęściej nektarem jeżyn i ostów. Gatunek preferuje środowiska ciepłe. Siedliskiem są suche i prześwietlone, skraje lasów, suche łąki, leśne polany, żwirowiska, skarpy i przytorza oraz leśne zręby. Dorosłe motyle pojawiają się w połowie czerwca i latają do połowy lipca. Zimuje gąsienica tego motyla. Gatunek nie jest pospolity, liczny tylko lokalnie. Rozpiętość skrzydeł 35-42 mm. Motyl ten jest unikany przez ptaki z uwagi na niedobry smak.

Zdjęcia zrobione w pierwszej połowie lipca 2020 na terenie Stobrawskiego Parku Krajobrazowego, gdzie był w tym roku wyjątkowo liczny, przedstawiają kolejno samca, samicę i parę tego gatunku.

Rzekotka drzewna (Hyla arborea)

Rzekotka drzewna (Hyla arborea) to gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych. Osiąga około 5 cm długości. Cechuje się zwykle zielonym, szarym, brązowym lub żółtawym ubarwieniem, które potrafi zmieniać w zależności od otoczenia. Boki ciała rzekotki zdobi charakterystyczna ciemna pręga. Opuszki palców wieńczą przylgi ułatwiające wspinaczkę po drzewach.

Rzekotka drzewna preferuje doliny rzeczne porośnięte lasem: łęgiem, niskim grądem czy lasem mieszanym. Lubi obszary obfitujące w kałuże, stawy, trzcinowiska, oczka wodne. Płaz żywi się głównie owadami, na które sprawnie poluje. W odróżnieniu od żab innych gatunków rzekotki nie rechoczą ani nie kumkają, ale trajkoczą. Przypomina to dźwięk bardzo głośnej grzechotki.

Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis)

Ćma bukszpanowa (Cydalima perspectalis), zwana też ćmą azjatycką, to inwazyjny gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych (Crambidae). Jest gatunkiem rodzimym wilgotnych, subtropikalnych regionów Azji Wschodniej i Azji Południowej. W 2006 stwierdzono obecność tego gatunku w południowo-zachodnich Niemczech, gdzie został zawleczony prawdopodobnie z importowanymi roślinami. W Polsce został po raz pierwszy zaobserwowany w 2012 w województwie dolnośląskim.

Rozpiętość skrzydeł postaci dorosłej wynosi ok. 40 mm, co czyni ten gatunek największym europejskim przedstawicielem wachlarzykowatych. Larwy żywią się liśćmi i pędami różnych gatunków bukszpanu. Młode larwy jedzą tylko górną, delikatną część liścia - liście nie są całkowicie niszczone. Starsze gąsienice są najbardziej szkodliwe; masowo i całkowicie zjadają liście co może prowadzić do całkowitego usychania roślin. Larwy tego motyla nie są zjadane przez ptaki.

Na zdjęciach imago i gąsienica ćmy bukszpanowej.

Wrednica pniowa (Eustalomyia hilaris)

Wrednica pniowa (Eustalomyia hilaris) jest jasno ubarwioną i czarno plamkowaną muchówką z rodziny śmietkowatych (Anthomyiidae). Jest dość pospolita. Występuje w lasach, parkach, zaroślach. Chętnie zalatuje na stojące uschnięte, okorowane drzewa. Długość ciała 5-9 mm. Aktywność od maja do września. Zywi się nektarem, pyłkiem i spadzią. Larwy jej chętnie pożerają larwy grzebaczowatych.